Θα ήθελα να ξεκινήσω το άρθρο αυτό δηλώνοντας ότι η τελευταία φορά που παρακολούθησα τηλεόραση (ειδήσεις ή κάποια άλλη εκπομπή), ήταν πριν από πολλά χρόνια. Έκτοτε  η τηλεόραση που διαθέτω στο σπίτι, αποτελεί απλά άλλο ένα σκονισμένο έπιπλο.

Σήμερα λοιπόν επιβιβάστηκα στο πλοίο, με σκοπό να πάω να ψηφίσω. Οι τηλεοράσεις άφθονες και σε όλο το ταξίδι τα κανάλια είχαν ειδήσεις, προβάλλοντας τις επιπτώσεις ενός  «όχι», στις κάλπες της Κυριακής. Εδώ κρίνω  σκόπιμο εδώ να τονίσω, όπως και σε προηγούμενα άρθρα μου, ότι αν και έχω προσωπική άποψη επί του θέματος, ως πολίτης – οπλίτης αυτής της χώρας, σε καμία περίπτωση ΔΕΝ τάσσομαι υπέρ της μίας ή της άλλης άποψης.

Ο βομβαρδισμός μου και όλων όσων ταξίδευαν στο πλοίο, ήταν συνεχής και ανελέητος. Δυστυχώς όταν επιβιβάστηκα η μόνη διαθέσιμη θέση ήταν απέναντι από την τηλεόραση, οπότε όσο και αν προσπάθησα να την αποφύγω κάνοντας βόλτες στο πλοίο, πήρα μια πολύ μεγάλη δόση.  Καθ΄ όλη τη διάρκεια των ενημερωτικών εκπομπών, ο καταιγισμός των εικόνων ήταν αδιάλειπτος και το ύφος δραματικό.  Οι «έγκριτοι» δημοσιογράφοι – παρουσιαστές και οι εξίσου «ειδικοί» επί του θέματος, «άσπιλοι» και «αδιάφθοροι» καλεσμένοι τους, αγόρευσαν με στόμφο για το  τί θα συμβεί σε περίπτωση που το «όχι» επικρατήσει.

Ένιωσα ένα σφίξιμο στην καρδιά: όλα μου τα πιστεύω ανετράπησαν. Δηλαδή όλα αυτά τα χρόνια ζούσα στο σπήλαιο και τώρα σαν σκλάβος από την αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα, βγήκα έξω και είδα το φως? Ετοιμάστηκα να κατέβω ξανά στο σπήλαιο ώστε να διαλαλήσω την αλήθεια στους άλλους σκλάβους.

Μια στιγμή όμως, σκέφτηκα: πριν από λίγες μέρες ολοκλήρωσα στο μεταπτυχιακό μου (σε συνεργασία με το συνάδελφο κο Χάλαρη), μια εργασία στο αντικείμενο της έρευνας αγοράς και της συμπεριφοράς καταναλωτή, με θέμα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Θυμήθηκα τα αποτελέσματα της εργασίας αυτής,  τη δημοσιεύω αυτούσια εδώ και θα ήθελα την προσοχή σας στα εξής:

Τη δύναμη που διαθέτουν τα ΜΜΕ να επηρεάζουν την κοινή γνώμη και τις σχέσεις των ομίλων πληροφόρησης με άλλες εταιρίες που δραστηριοποιούνται σε άλλους τομείς.

Το βαθμό ελέγχου του περιεχομένου

Το βαθμό εγκυρότητας των ΜΜΕ

Βέβαια ο λόγος του άρθρου αυτού δεν είναι να παρουσιάσω την εργασία. Όλα αυτά μου θύμισαν ένα “white paper” που διάβαζα τις προάλλες, της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ (Δεκ  14), με θέμα τον υβριδικό πόλεμο. Το κείμενο αυτό μπορείτε να το βρείτε αυτούσιο εδώ. (δείτε το πριν το κατεβάσουν)

Τί είναι ο υβριδικός πόλεμος:

Ο υβριδικός πόλεμος σύμφωνα με τη μελέτη αυτή, περιλαμβάνει «δραστηριότητες οι οποίες διεξάγονται με σκοπό να ενισχύσουν ένα κίνημα αντίστασης, να εξαναγκάσουν, να εκβιάσουν ή  να ανατρέψουν μια κατοχική δύναμη ή μια κυβέρνηση, δρώντας με τη βοήθεια μιας μυστικής ομάδας ατόμων, μιας ομάδας υποστήριξης και μιας ομάδας ανταρτών σε μια απαγορευμένη περιοχή». Η μελέτη επίσης αναφέρει τις 8 φάσεις, σύμφωνα με το Ρωσικό δόγμα των Tchekinov and Bogdanov (2013), οι οποίες είναι οι εξής:

Φάση πρώτη: μη στρατιωτικός ασύμμετρος πόλεμος (περιλαμβάνει πληροφοριακές επιχειρήσεις, και ενέργειες που πλήττουν το ηθικό, ψυχολογικό, ιδεολογικό, διπλωματικό και οικονομικό υπόβαθρο του αντιπάλου, με σκοπό τη δημιουργία ενός ευνοϊκού πολιτικού , οικονομικού και στρατιωτικού πλαισίου )

Φάση δεύτερη: διεξαγωγή ειδικών επιχειρήσεων, με σκοπό την παραπλάνηση των πολιτικών και των στρατιωτικών ηγετών, με συντονισμένες ενέργειες οι οποίες υλοποιούνται μέσω των διπλωματικών καναλιών, των ΜΜΕ, κυβερνητικές και στρατιωτικές Υπηρεσίες με σκοπό τη διαρροή ψευδών στοιχείων, διαταγών και οδηγιών

Τρίτη φάση: εκφοβισμός, παραπλάνηση και δωροδοκία κρατικών και στρατιωτικών αξιωματούχων, με σκοπό να εγκαταλείψουν τα καθήκοντα τους.

Τέταρτη φάση: Προπαγάνδα με σκοπό την αποσταθεροποίηση του καθεστώτος την αύξηση της δυσαρέσκειας μεταξύ του καθεστώτος, ενέργειες οι οποίες συνοδεύονται από την άφιξη Ρώσων οπλιτών, κλιμακώνοντας την ανατροπή του καθεστώτος.

Δεν θα ήθελα να συνεχίσω στις υπόλοιπες φάσεις, γιατί οι παρατηρητικοί μπορούν να τις αναγνωρίσουν στα γεγονότα που έλαβαν και εξακολουθούν χώρα προσφάτως. Θα ήθελα όμως να επισημάνω και να προτείνω τα εξής:

1. Μελετήστε τα αποτελέσματα της έρευνας που πραγματοποίησα εγώ και ο συνάδελφος, με θέμα την αξιοπιστία των ΜΜΕ. Αναζητήστε το ποιοι τα ελέγχουν και δείτε τα αποτελέσματα σχετικά με την αξιοπιστία τους. Παρόλο που η έρευνα αποτελεί «εκπαιδευτική» προσπάθεια, δημιουργήθηκε με βάση επιστημονικές μεθόδους και σίγουρα είναι πιο αμερόληπτη από τις «κατά παραγγελία» έρευνες.
2. Δεν θέλω να τρομοκρατήσω κανέναν. Ως Έλληνες όμως έχουμε μάθει να είμαστε κυκλοθυμικοί και να δρούμε με βάση το συναίσθημα. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε πίσω από την «κουρτίνα» και να σκεφτούμε μήπως όλα αυτά γίνονται ως προπέτασμα και κάποιες άλλες ενέργειες γίνονται στο παρασκήνιο. Πρέπει να είμαστε όλοι σε εγρήγορση και να μελετάμε τα γεγονότα που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στη γειτονιά μας. Υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ τους? Δεν χρειάζεται να είμαστε ειδήμονες της γαιοπολιτικής, απλά να μπορούμε να αναγνωρίζουμε πρότυπα (patterns)
3. Τελειώνοντας, η Δευτέρα που θα έρθει θα πρέπει να μας βρει ΕΝΩΜΕΝΟΥΣ. Αυτό το τονίζω. Τα μεγαλύτερα δεινά η χώρα μας τα έχει πάθει λόγω διχασμών. Η ιστορία είναι γεμάτη από στιγμές κατά τις οποίες ενώ απαιτούνταν ομοψυχία, είμαστε διχασμένοι. Τα αποτελέσματα αυτών των στιγμών, τα πληρώνουμε μέχρι τις μέρες μας.Την Κυριακή ο καθένας ψηφίζει σύμφωνα με τη συνείδηση του, τη Δευτέρα πιάνουμε ο ένας το χέρι του άλλου και αντιμετωπίζουμε τα δεδομένα, όποια και αν είναι αυτά.

Έχοντας αυτά κατά νου είμαι πεπεισμένος ότι όλα θα πάνε καλά, αρκεί να είμαστε όλοι ΕΝΩΜΕΝΟΙ.

«Μέσα σε δυο βδομάδες, οι αγέλες των μαζών μπορούν να ωθηθούν από τις εφημερίδες σε μια κατάσταση τέτοιας οργής, ώστε να προετοιμάζονται να φορέσουν τις στολές τους, για να σκοτώσουν η να σκοτωθούν προς χάρη ανάξιων σκοπών μερικών ενδιαφερόμενων κομμάτων.» Αϊνστάιν

Γιώργος Δημητρόπουλος

Λίγα λόγια για μένα εδώ

Διαβάστε το δεύτερο μέρος του άρθρου εδώ